Anubis (Anpu, Yinepu, İnpu, Kutsal Mumyalayıcı)

Anubis , Eski Mısır mitolojisine göre Nephthys ve İsis'in oğlu olarak bilinir. Fakat, aslında [İsis'in değil;] Osiris'in oğludur. [1] Efsaneye göre; Nephthys, Osiris'i sarhoş ederek baştan çıkarmış ve sonuçta Anubis dünyaya gelmiş. Bir başka rivayete göre ise, Nephthys, Osiris'i İsis kılığına girerek baştan çıkarır. [2] Kimi kaynaklarda ise Nephthys ve Seth'in oğlu olarak geçer. [3]

Anubis'in eşi, güneş ve savaş tanrıçalarından biri olarak da bilinen Bast'tır. Bast, mumyalama öncesinde vücudun temizlik ve hazırlığını yaparak, Anubis'le beraber çalışır. [4]

Anubis, kralların ve tanrıların kutsal asasını taşıyan çakal başlı bir adam olarak; yalnızca siyah bir çakal olarak ya da İsis'e eşlik eden bir köpek olarak betimlenir. [2] Gövdesi insan, başı çakal veya vahşi köpek şeklinde ve kuyruğu çalı biçiminde kutsal bir hayvan olarak tasvir edilir. [5]







Anlamı bilinmemekle beraber, Anubis'in simgesi, bir sırıktan sarkan kanla lekelenmiş siyah-beyaz bir öküz postudur. [2]

Çakalların mezarlar etrafında dolaşması nedeniyle çakal başlı Anubis, ölümle beraber anılır. [1] Mısırlıların mezarlarına bu kadar özen göstermelerinin bir nedeni de, ölülerini çakallardan korunma isteğidir. Bu da ancak mumyalama tanrısının onlarla yakın bir bağı olması ile sağlanabilir. [Eski] Mısırlılar, Anubis'e tapınarak, aslında, ölülerinden uzak durması için "çakal"a yalvarmaktadır. [2]

Anubis, Ölen Osiris'i mumyaladığı için "mumyalama tanrısı" olmuştur. Görevi, tüm ölüleri korumak ve yüceltmektir. Bu yüzden mumyalamayla görevli kişiler, Anubis maskesi takarlar. Ölen kişi, diğer dünyada yargılanırken; Anubis, ona yardım eder. Anubis, diğer dünyada ölülerin koruyucusu ve ölüler kentinin efendisidir. Anubis tanrılar arasında en korkutucu olanıdır Ölüleri tekrar hayata döndürme gibi bir özelliği de olduğu sanılmaktadır. Yüzünde bir çakal ısırığı vardır. "Kutsal mumyalayıcı" olarak da bilinir. [1] Aynı zamanda Upuaut ("Opener of the Ways"- yolların açıcısı) olarak bilinir ve tavşan başı ile gösterilir. [2] [Eski] Mısır dilinde [ise] adı Inpu (Yinepu)'dur. Sonraları İskenderiye'nin Serapis ve İsis mezhebinde Hermes'le birleştirilerek Hermanubis adını almıştır. [5]

Eski Mısır'da Anpu diye adlandırılan Anubis, mitolojiye göre, ölülere öteki dünya'nın yolunu gösteren çakal başlı varlıktır. piramit metinlerinde , anubis Ra'nın oğlu olarak yer alır. Başka metinlerde ise Osiris ya da Seth ile ilişkilendirilir. [6] Anubis, tanrılar arasında en korkutucu olanıdır. [3]

Osiris ile ilgili efsanelerde -adı çok sık geçmese de- Anubis'in önemli bir yeri vardır. İlk olarak anubis daha önce de gördüğümüz gibi dünyanın fethine Osiris ile birlikte çıkmıştır. ancak bu fetih savaşla yapılan istila anlamına değil, insanların uygarlaştırılması anlamına gelmektedir. Aslında bu efsaneden yola çıkarak, Anubis, tanrıların insanları eğitmesinde önemli rol oynayan varlıklardan bir olarak karşımıza çıkar. İkinci olarak da Anubis, Osiris'in ölümünden sonra onun “vücudunun” korunması işini üstlenir. İlk olarak bu görevi olan anubis zamanla Osiris'in cenazesi ile olan ilgisinden dolayı ölü kültleri ile ilgili bir özellik kazanmış ve mumyalama ve ölünün yargılanması ile ilgili yol gösterme görevleri gibi görevler üstlenmiştir. [6]

Anubis'in üç önemli görevi vardır: İlki, mumyalama işlemini denetlemek; ikincisi ise, mezardaki mumyaya ulaşıp "ağzın açılması" törenini gerçekleştirdikten sonra, rûhu "kutsal sunular alanı"na yöneltmek, en önemlisi de "doğruluk ölçüsü"nü göstererek ölüleri aldanış ve sonsuz ölümden korumaktır. Erken Mısır tarihinde; Anubis, ölüm tanrısıydı. Ancak Osiris, daha gözde duruma geldikçe onun bu rolünü ele geçirdi. [2]



Anubis'in çakal başlı olma sebebi, mezarların etrafında çakallar dolaştığı için ve mezarlar da Anubis'i ilgilendirdiğinden çakal başlı olarak tasvir edilmiştir. Anubis'in izi, neredeyse tüm mezarlarda görülür.



Eski Mısır inancına göre Anubis'in mezarları koruma güçüne sahip olduğu bilinmektedir. Bu yüzden mezarların girişine Anubis mezarları korusun diye Anubis heykelleri konulmuştur. [1] Anubis, Yukarı Mısır'daki 17. bölgenin tanrısıdır. Ölümden sonraki dünyanın yolunu Anubis açardı. [5] Kıyamet günü için ölülere rehberlik eder ve ölüleri yeraltındaki ikinci ölümden korumak için gerçeğin derecelerini ("Scales of Truth") gözlerdi. [2] Anubis diğer dünyada ölülerin koruyucusu ve ölüler kentinin efendisidir. [3] O, ölülerin büyük tanrısı addediliyor ve en eski mastaba duvarlarında kendisine ibadet edilişi gösteren resimler yapılıyordu. Buna ait en önemli tapınak, Orta Mısır'da Greklerin "Kynopolis" ("kai me ton kuna", Köpekler Şehri) dediği kasabadadır. Bunların en güzeli ise Deyr_el_Bahri'de duvarları resimlerle süslenmiş, kapılarında kocaman siyah köpekler bulunan bir tapınaktı. [5]

Anubis (English Language)

Anubis is the Greek name [7] for a jackal-headed god associated with mummification and the afterlife in Egyptian mythology. In the ancient Egyptian language, Anubis is known as Inpu, (variously spelled Anupu, Ienpw etc.) [8]. The oldest known mention of Anubis is in the Old Kingdom pyramid texts, where he is associated with the burial of the king. [9] At this time, Anubis was the most important god of the Dead but he was replaced during the Middle Kingdom by Osiris. [10]



He takes various names in connection with his funerary role, such as He who is upon his mountain, which underscores his importance as a protector of the deceased and their tombs, and the title He who is in the place of embalming, associating him with the process of mummification. [9] Like many ancient Egyptian deities, Anubis assumes different roles in various contexts, and no public procession in Egypt would be conducted without an Anubis to march at the head. [11]

Portrayal

Anubis was the god to protect the dead and bring them to the afterlife. He was usually portrayed as a half human, half jackal, or in full jackal form wearing a ribbon and holding a flail in the crook of its arm [12]. The jackal was strongly associated with cemeteries in ancient Egypt, since it was a scavenger which threatened to uncover human bodies and eat their flesh [10] The distinctive black color of Anubis "did not have to do with the jackal [per se] but with the color of rotting flesh and with the black soil of the Nile valley, symbolizing rebirth." [10]



Anubis is depicted in funerary contexts where he is shown attending to the mummies of the deceased or sitting atop a tomb protecting it. In fact, during embalming, the "head embalmer" wore an Anubis costume. The critical weighing of the heart scene in Book of the Dead also show Anubis performing the measurement that determined the worthiness of the deceased to enter the realm of the dead (the underworld). New Kingdom tomb-seals also depict Anubis atop nine bows that symbolize his domination over the foes of Egypt. [9]

Anubis and Other Gods

Originally, in the Ogdoad system, he was god of the underworld. He was said to have a wife, Anput (who was really just his female aspect, her name being his with an additional feminine suffix: the t), who was depicted exactly the same, though feminine [citation needed]. He is also said to have taken to wife the feminine form of Neheb Kau, Nehebka, and Kebechet, the goddess of purification of body organs specially placed in canopic jars during mummification [citation needed]. Kebechet is also shown as his daughter in some places [citation needed]. Anubis was the son of Osiris, the god of the underworld, and Nephthys, Set's sister and wife. Nephthys and Isis tricked Osiris one night. Nephthys never liked Seth (Set), but she had always felt an attraction towards Osiris. Since Nephthys and Isis were twins, they were able to trick Osiris into sleeping with Nephthys one night instead of Isis. As a result, Anubis was born. Nephthys was very angry since Set killed Osiris so she left him and assisted Isis, Osiris's wife and Nephthys ran away with her son, Anubis.

Embalmer

Following the merging of the Ennead and Ogdoad belief systems, as a result of the identification of Atum with Ra, and their compatibility, Anubis became a lesser god in the underworld, giving way to the more popular Osiris during the Middle Kingdom. However, "Anubis was given a place in the family of gods as the...son of Osiris and Nephthys, and in this role he helped Isis mummify his dead father." [6] . Indeed, when the Myth of Osiris and Isis emerged, it was said that when Osiris had died, Osiris' organs were given to Anubis as a gift. With this connection, Anubis became the patron god of embalmers: during the funerary rites of mummification, illustrations from the Book of the Dead often show a priest wearing the jackal mask supporting the upright mummy. [11]

Later perception

Since he was more associated with beliefs concerning the weighing of the heart than had Osiris, Anubis retained this aspect, and became considered more the gatekeeper and ruler of the underworld, the "Guardian of the veil" (of "death"). Consequently, he was said to protect souls as they journeyed there, and thus be the patron of lost souls (and consequently orphans). Anubis was frequently depicted in editions of the Book of Dead as performing the "Opening of the Mouth" ceremony on the mummy and statues of the deceased, as well as escorting the spirit of the deceased into the presence of Osiris in the underworld. Subsequently, the god is often shown weighing the heart of the deceased against the feather of truth (Ma'at) in the presence of Thoth (as scribe, writing down the recordings) and Osiris (as judge). Rather than god of death, he had become god of dying, and consequently funeral arrangements. It was as the god of death that his identity merged with that of Wepwawet, a similar jackal-headed god, associated with funerary practice, which had been worshiped in Lower Egypt, whereas Anubis' cult was centered in Upper Egypt.



However, as lesser of the two gods of the underworld, he gradually became considered the son of Osiris, but Osiris' wife, Isis, was not considered his mother, since she too inappropriately was associated with life. Instead, his mother became considered to be Nephthys, who had become strongly associated with funerary practice, indeed had in some ways become the personification of mourning, and was said to supply bandages to the deceased. Subsequently, this apparent infidelity of Osiris was explained in myth, in which it was said that a sexually frustrated Nephthys had disguised herself as Isis in order to appeal to her husband, Set, but he did not notice her as he was infertile. However, Isis' husband Osiris mistook Nephthys for his wife, which resulted in Anubis' birth. Other versions of the myth depict Set as the father, and it remains unclear as to whether Set was truly infertile or not. [11]

Perception outside Egypt

In later times, during the Ptolemaic period, as their functions were similar, Anubis came to be identified as the Greek god Hermes, becoming Hermanubis. The centre of this cult was in uten-ha/Sa-ka/ Cynopolis, a place whose Greek name simply means "city of dogs". In Book XI of "The Golden Ass" by Apuleius, we find evidence that the worship of this god was maintained in Rome at least up to the 2nd century. Indeed, Hermanubis also appears in the alchemical and hermetical literature of the Middle Ages and the Renaissance.



Although the Greeks and Romans typically scorned Egypt's animal-headed gods as bizarre and primitive (they mockingly called Anubis the "Barker"), Anubis was sometimes associated with Sirius in the heavens, and Cerberus in Hades. In his dialogues (e.g. Republic 399e, 592a), Plato has Socrates utter, "by the dog" (kai me ton kuna), "by the dog of Egypt","by the dog, the god of the Egyptians" (Gorgias, 482b), for emphasis. [11]

Kaynaklar

[1] tr.wikipedia.org/wiki/Anubis

[2] sozluk.sourtimes.org/show.asp?t=anubis

[3] www.bibilgi.com/Anubis

[4] www.birebir.net/goster.asp?d=anubis

[5] www.itusozluk.com/goster.php/anubis

[6] www.hermetics.org/eski%20misir.html

[7] Charles Russell Coulter, Patricia Turner, "Encyclopedia of Ancient Deities", Mc Farland 2000, s.58

[8] www.touregypt.net/godsofegypt/anubis.htm

[9] Wilkinson, Richard H. (2003). "The complete gods and goddesses of ancient Egypt". London: Thames & Hudson. s. 188–190.

[10] Charles Freeman,"The Legacy of Ancient Egypt", Facts on File, Inc. 1997. s.91

[11] en.wikipedia.org/wiki/Anubis

[12] www.egyptianmyths.net/anubis.htm